സ്നേഹവും കരുതലും

എം ജി ആർ സാർ തിമിരത്തിന്റെ ഓപ്രേഷം കഴിഞ്ഞ് ബെഡ് റെസ്റ്റെടുത്തിരിക്കുന്ന കാലഘട്ടം.

രാപകലെന്യേ വിശ്രമിച്ചുകിടക്കുന്ന രവിസാറിനെ കാണാൻ ചെന്ന സഹൃദയനായ ഒരുസുഹൃത്ത് അദ്ദേഹത്തിന് ഒരു ഉപഹാരം കൊടുത്തു; വർണ്ണമനോഹരമായ ഒരു രവിവർമ്മച്ചിത്രം-

കാലിന്റെ ഉപ്പുറ്റിയിൽ ഗർഭമുനകൊണ്ടിട്ടെന്ന വ്യാജേന പുറകേ വരുന്ന ദുഷ്യന്തൻ മാഷിനെ പിൻ തിരിഞ്ഞുനോക്കുന്ന ശകുന്തളയുടെ ചിത്രം.

തിമിരത്തിന്റെ ഓപ്രേഷം കഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്നയാൾക്ക് കണ്ണിമയ്ക്കാതെ കണ്ടിരിക്കാൻ ഇതിനേക്കാൾ പറ്റിയ ചിത്രമില്ല.

ചിത്രപടം കട്ടിലിനെതിർവശത്തെ ചുമരിൽ ഞാത്തിയിട്ടാൽ എന്നും കണികണ്ടുണരാം; രവിസാർ അപ്പോൾ തന്നെ മനസ്സിൽ കുറിച്ചിട്ടു.

സുഹൃത്ത് പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സാറ് അകത്തേക്ക് നീട്ടിവിളിച്ചൂ.

-ഭാരത്യേയ്

-എന്തോ

-ഒരാണിയും ആ ചുറ്റികയും ഇങ്ങെടുത്താട്ടെ

-എന്തിനാണാവോ

-ചുമരിലൊരു ചിത്രം തൂക്കാനാണ്

-ഓ. അതിനാണോ. എമർജൻസിയൊന്നുമല്ലല്ലൊ. ഞാൻ അല്പം തിരക്കിലാണ്

-എവിടെയാണ് ഇരിക്കണേന്നു പറഞ്ഞാ മതി. ഞാനെടുത്തോളാം.

-ഇത് വല്ലാത്ത പുകില് തന്നെ...ആണീടെ ചെപ്പ് അപ്രത്തെ മുറീലെ ചൊമരലമാരീല്ണ്ട്. ചുറ്റിക അവടത്തെ മേശവലിപ്പില്ണ്ടാവും.

-ഓക്കെ. തേങ്സ്

-പിന്ന്യേയ്...

-ങാ. പറയൂ

-മറ്റേ സാധനം ആ മരുന്നിന്റെ ചെപ്പില്ണ്ടാവുംട്ടാ. അതിനിനി വേറെ വിളിച്ചുകൂവണ്ട.

-എന്ത് സാധനം?

-ബാൻഡ് എയ്ഡ് !!!