എന്‍ബ്യേട്ടന്‍

പത്തുപതിനഞ്ച് കൊല്ലം മുമ്പാണ് സംഭവം.
അന്നത്തെ സമ്പ്രദായമനുസരിച്ച് കണ്ണനും കൂട്ടരും രാവിലെ ഒപ്പിട്ടശേഷം ഒരു കല്യാണത്തിനു പോകാനായി വണ്ടി വരുന്നതും കാത്ത് ഓഫീസ് പോര്‍ട്ടിക്കോയില്‍ നില്‍ക്കുകയാണ്.
അപ്പോഴാണ് ഏവരേയും അമ്പരപ്പിച്ചുകൊണ്ട് എന്‍ബി പരമേശ്വരന്‍ ഓടിക്കിതച്ചുവരുന്നത്.
പല്ലുതേച്ചിട്ടില്ല. കുളിച്ചിട്ടില്ല. ജപിച്ചിട്ടില്ല. ഭക്ഷണം കഴിച്ചിട്ടില്ല.
തലേന്ന് ഓഡിറ്റ് ഹൗസില്‍ വിരിച്ചുകിടന്ന ദേശാഭിമാനി പത്രത്തിന്റെ കഷണങ്ങള്‍ ഷര്‍ട്ടില്‍ അവിടവിടെ ഒട്ടിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ട്.
കണ്ണനെ കണ്ടപ്പോള്‍ എന്‍ബി ചോദിച്ചു: എങ്ങട്ടാ എല്ലാരും കൂടി?
കണ്ണന് ഇത്രളവേ കലിവന്നുള്ളൂന്ന് ല്ല്യ.
പല്ല് ഞെരിച്ചുപിടിച്ച് ദേഷ്യം കടിച്ചമര്‍ത്തി കണ്ണന്‍ പറഞ്ഞു: അതേയ്, ഞങ്ങളൊരു കല്യാണത്തിനു പോവ്‌വ്വാ. ന്താ പോരണ്‌ണ്ടോ?
ഇതു കേട്ടതും എന്തോ ഓര്‍ത്തിട്ടെന്നപോലെ അയ്‌യ്യൊ എന്നും പറഞ്ഞ് ഉള്ളംകൈകൊണ്ട് നെറ്റിയിലൊരടിയുമടിച്ച് തിരിഞ്ഞൊരോട്ടം കൊടുത്തു എന്‍ബി !
ഓടുന്നതിനിടയില്‍ ഒരു നിമിഷം തിരിഞ്ഞുനിന്ന് കണ്ണനോട് പറഞ്ഞു: അപ്പൊ നമുക്ക് അവടെ കാണാട്ടോ.
ച്ചാല്‍ പതിവുപോലെ പുള്ളിക്കാരന്‍ എന്തോ മറന്നിരിക്കുകയാണെന്നര്‍ത്ഥം.

ശരിയായിരുന്നു. അന്ന് എന്‍ബിയുടെ കല്യാണമായിരുന്നു !!!
******